پاسخ کاهش فشارخون پس از فعالیت ورزشی مقاومتی تا خستگی بیشینه و پیش از خستگی در مردان تمرین کرده

پرفشارخونی یک بیماری همه گیر می باشد؛ هیپوتنشن پس از فعالیت ورزشی راهبردی مناسب در برابر پرفشارخونی است. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثر فعالیت ورزشی مقاومتی تا خستگی بیشینه و پیش از خستگی بر پدیده هیپوتنشن پس از فعالیت در مردان تمرین کرده بود. 8 مرد تمرین کرده (سن: 81/1 ± 12/22 سال؛ قد: 44/3 ± 179 سانتی متر؛ وزن: 29/4 ± 82/73 کیلوگرم؛ شاخص توده بدنی: 84/0 ± 01/23 کیلوگرم بر متر مربع؛ چربی بدن: 15/1 ± 91/12 درصد) با استفاده از طرح متقاطع متعادل و در ترتیبی تصادفی پروتکل های فعالیت مقاومتی را به وسیله دستگاه پرس پا انجام دادند و یک جلسه به عنوان کنترل استراحت کردند. آزمودنی ها فعالیت مقاومتی تا خستگی را با 5 نوبت 10 تکراری و پیش از خستگی را با 10 نوبت 5 تکراری و با باری مشابه (ده تکرار بیشینه) و 1 دقیقه فاصله استراحتی بین نوبتی اجرا کردند. فشارخون قبل و به مدت 60 دقیقه پس از پروتکل های فعالیت مقاومتی و آزمون کنترل اندازه گیری شد. براساس نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، تغییر معنی داری در فشارخون طی آزمون کنترل مشاهده نشد (05/0p>). ولی پس از پروتکل های فعالیت مقاومتی کاهش معنی داری در فشارخون سیستولی، دیاستولی و میانگین در مقایسه با میزان پایه مشاهده شد (05/0p<). با این وجود، میزان و مدت هیپوتنشن پس از فعالیت تا خستگی به طور معنی داری در مقایسه با پیش از خستگی بیشتر بود (05/0p<). مطالعه حاضر نشان داد که هیپوتنشن پس از فعالیت تحت تأثیر خستگی بیشینه قرار می گیرد؛ زیرا میزان و مدت هیپوتنشن حاصل از فعالیت تا خستگی در مقایسه با پیش از خستگی بیشتر بود. بنابراین، فعالیت مقاومتی تا خستگی ممکن است راهبردی مناسب تر جهت پیشگیری از شیوع پرفشارخونی باشد.